Hoe ik mijn eerste Kampioenschap heb beleefd.…
06:30 uur is de start, het is fris buiten. 05:30 uur gaan we zadelen. Een ontspannen, maar geconcentreerde sfeer hangt er in de stallen. Eomer staat rustig. We borstelen hem wat en beginnen met zadelen. De paarden hebben al een half uur aan de hand gestapt. 05:45 uur, de paarden worden nog wat aan de hand gestapt, 06:00 uur stijgen we op. Rustig stappen we met z’n vieren richting het hoofdterrein.
We stappen in en beginnen met warm draven. Eomer voelt goed. Hij is fanatiek maar ontspannen. Rustig beginnen we de paarden los te galopperen en gaan we richting de startstreep. We stappen, twee aan twee, zoals afgesproken. Nog 10seconden… we stappen nog een laatste rondje en draven aan. De klok geeft nog 2 seconden aan. We galopperen aan en we zijn vertrokken…
Twee aan twee galopperen we in flink, maar gecontroleerd tempo weg. De paarden zijn braaf. Eomer voelt goed. Heel beheerst gaan we over de 2 km lange renbaan. Dat wij de paarden onder controle hadden waren er meer opgevallen. Om de beurt plakt er een paard aan ons vast, wat een paar nare verwondingen veroorzaakt heeft. Toch blijven de paarden braaf en trekken ze zich er weinig van aan.
De eerste ronde is zwaar, mul en diep zand. De paarden ploeteren, maar nog steeds gecontroleerd en beheerst. We worden ingehaald. Wij halen paarden in. Sommige paarden zijn onder controle, sommigen totaal niet. De zon komt op. Een grote oranje bol. Prachtig, met het opstuivende zand. Geen tijd om te genieten. Jeeps stuiven langs ons heen. Voor ons staat er wagen boven op de rem. Ik stuur Eomer opzij, net op tijd… Het lijkt wel een spel waar je inzit. De eerste grooms staan aan de kant en geven ons flessen water aan.
De eerste ronde vliegt voorbij. Het hoofdterrein komt dichterbij en we nemen tempo terug in galop. Rustig galopperen we verder en gaan we over in draf. In de afgesproken volgorde komen we binnen draven waar onze grooms klaar staan. We hebben maar weinig tijd nodig en we kunnen aanbieden. De rust begint en onze eerste lus zit er al weer op.
De tweede lus vertrekken Joyce en ik vrijwel tegelijk. Beide paarden met de oortjes er op en wij glimlachen met de paarden mee. De Tora Bora… Moeilijk om te rijden, maar erg leuk. Spectaculair om de Jeeps naast ons over de heuvels te zien scheuren. Op het vlakke stuk zien we Yara achter ons aankomen. We komen weer bij elkaar en kunnen de rest van de ronde mooi met z’n drieën verder galopperen. We helpen elkaar er aan te herinneren om om ons heen te kijken. Het is zo prachtig! De vroege ochtend zon begint voelbaar warmer te worden. Af en toe komt er een Jeep naast ons rijden met joelende Arabieren uit de auto, wat is het gaaf in de woestijn!!
Ook deze ronde is al weer voorbij. Eomer eet goed in de rust en is ontspannen. Er komt een camera op mij af. Mijn Engels is niet zo best dus vraag ik Barbara mij te helpen. Een interview met vragen over hoe de wedstrijd tot nu toe gaat en wat mijn plan is voor de volgende rondes. Bizar… maar zo gaaf. De rust is al weer voorbij en we gaan zadelen. Eomer en ik vertrekken alleen aan onze derde ronde. Ik zal rustig rijden en Yara zal bij rijden. Het gat met Joyce is te groot geworden.
Ik zie Yara achterop komen, ik zwaai, Yara zwaait terug. Ja, het is haar echt! Yara komt met Sumaya naast ons. We galopperen verder. Weer een Jeep naast ons. Geblindeerde ramen… het raam gaat open en verschillende BlackBerry’s komen het raam uit. Joelende Arabieren zetten Arabische muziek aan en blijven enkele minuten naast ons rijden. Wat een kick! In de verte staat weer veel oranje. Een drinkpunt. We nemen tempo terug en galopperen rustig naar de wateremmer. Eomer drinkt een emmer leeg en we gaan weer verder. De zon begint nu echt te branden. Veel water krijgen we aangereikt. Het hoofdterrein komt weer in zicht. De wind valt weg en het wordt echt warm. We draven de laatste kilometer bergopwaarts. Poeh, zonder wind is het echt heet. We komen binnen en kunnen Eomer weer snel aan bieden. Helaas… te snel. Het is warm en Eomer warmt weer terug op, waardoor zijn hartslag net wat te hoog is. Balen, weer terug, opnieuw koelen en meten. Oke, hij is goed. We gaan weer in. De rust begint. Kort overleg; Het gat is te groot met Yara en Joyce. We gaan alleen verder en meer tempo maken.
Nog even flink koelen voor we vertrek en Eomer vertrekt met zijn oren naar voren fanatiek de een na laatste ronde in. Verschillende paarden zijn voor ons die we rustig kunnen passeren. Eomer loopt fanatiek en lijkt er zo veel plezier in te hebben. We galopperen langs een Braziliaan, zijn paard krijgt weer meer motivatie en galoppeert achter Eomer aan. Eomer vind het prima, als hij maar door mag gaan en voorop mag. Zijn oren staan naar voren en zijn koppie is ontspannen. Ik heb een paard nog nooit zo in zijn element gevoelt! Ik krijg veel flessen water. Ook de groom van de Braziliaan geeft mij flessen aan. Eomer hoeft niet te zweten, hij word genoeg gekoeld. De kleine ronde kennen we. We hebben hier getraind. Een uurtje en we zijn er al weer. We nemen ietsjes meer tijd om zeker te zijn dat hij goed is. Hij is goed en we gaan in. Spannend, mogen we de laatste ronde in? Eomer is goed! De rust begint en wij maken ons klaar voor het laatste rondje.
Er word afgeteld en we mogen! Onze laatste ronde! Dubbel gevoel, Yara en Fenne liggen er uit, maar Eomer voelt goed. Dus we gaan proberen nog een paar plekken hoger te komen. Eomer en ik genieten. Eomer galoppeert flink door. De laatste ronde…. Het zit er al weer bijna op. Continu zijn er grooms. We krijgen veel water. Het drinkpunt komt in zicht. Voor zover ik kan kijken zijn er nog zeker 3 paarden voor ons. Toch stoppen we nog een laatste keer om te drinken. Eomer drinkt weer een emmer leeg. We vertrekken weer. Ik laat Eomer lopen. Hij is nog niet moe en galoppeert zo makkelijk. Ik zie twee ruiters voor ons. Die wil ik passeren. Eomer lijkt hetzelfde te denken en we komen steeds dichterbij. Eomer plak ik aan het paard voor ons vast, maar Eomer is veel fitter. We passeren en rijden richting de tweede ruiter. Dat paard is nog fit. Toch wil Eomer erlangs. Ik laat hem gaan. We galopperen door. Jarmila geeft mij een fles aan en ik vraag hoe het zit met de ruiters voor mij. Het lijkt de moeite niet meer ze in te halen. Ik heb tijd verloren tijdens het drinken en de ruiters voor mij maken nog flink tempo op het laatste stuk en zijn niet meer in mijn zicht zijn. Ik besluit, dat het de moeite niet meer is daar achteraan te gaan en laat Eomer in zijn eigen tempo door galopperen. Alleen rijden we verder. Ik besef dat we aan onze laatste kilometers bezig zijn en dat het er bijna opzit. Nog even extra om mij heen kijken en nog een keer dubbel genieten. Weer komen er een aantal Jeeps naast ons rijden. Ramen gaan open en Arabieren beginnen te klappen en te juichen! Muziek gaat aan en staat hard. Eomer blijft rustig maar galoppeert fanatiek door. Dit is zo gaaf! We zijn er bijna, ik zie het hoofdterrein al. We beginnen aan onze laatste stuk de renbaan op. Weer een Jeep naast ons. Toeterend rijd hij met ons mee. Eomer heeft zijn oortjes er op en ja hoor, daar gaan we over de finish van het Wereld Kampioenschap in Abu Dhabi!
Wat heb ik gedaan, wat heeft Eomer gedaan! Hij is zo fit nog steeds! We maken hem klaar voor de keuring. We nemen ruim de tijd. We hebben maar één kans. Hij is goed. Zijn hartslag blijft zakken. We gaan in. Hartslag is goed. We mogen draven… spannend. Stiekem kijk ik naast me. Ziet er toch goed uit? Wat is hij nog fanatiek! Ongelofelijk… We wachten bij de veearts. Duurt lang… ik krijg een stevige hand, Eomer is goed!!
Eomer en ik hebben een 18e plaats gehaald en zijn als achtste Europeaan over de finish gegaan. Ik ben tevreden, maar vind het jammer dat wij geen team aan de finish hebben kunnen brengen.
Ik ben enorm trots op het ”kleine witte spook” waar ik op rijden mocht. Er is geen kilometer geweest dat hij mij in de steek heeft gelaten! Foto’s en filmpjes heb ik nodig om te geloven dat wij er echt gereden hebben. Er zijn zoveel mensen die dit hebben mogelijk gemaakt! Dit was een super ervaring. Samen met Joyce gaan wij nu naar het EK toewerken, waar we de ervaring van dit Kampioenschap zeker toe gaan passen!