12 mei CEIYJ2* in Ermelo met Egua Express

Desiree Warmenhoven kwam met Equa Express aan de start op de CEIYJ** 120 km in Ermelo. Zelfs als alles perfect lijkt te gaan kan het op het laatste moment helaas toch nog anders uit pakken....
Lees hier het verhaal van Desiree:

Zaterdagochtend was het dan eindelijk zover de start van mijn 2de CEIY2* in Ermelo. Egua was druk en sterk ze wilde graag met de kopgroep mee en wilde alleen maar galopperen. Na de 2de oversteek rustig aan toch maar gaan galopperen en ben ik samen met Bo komen te rijden. De 2 paarden liepen heerlijk, de stukken waar het kon lekker gaan galopperen en waar het niet kon rustig aan gaan draven. Met binnenkomst rustig aan door gedraafd en alles was oké. We ging alleen van start met een paar andere vlak achter ons. Als snel haalde Jarmila ons in en vlak daarachter kwam Bo weer. Samen zijn we verder gegaan, de paarden hadden veel steun aan elkaar en liepen heerlijk naast elkaar. Bij binnenkomst was alles weer oké. Helaas moest Bo de wedstrijd stoppen omdat haar paard niet lekker liep. Zo ging ik alleen de 3de ronde in, er was niemand bij mij in de buurt: voor en achter niet. Ik baalde enorm maar Egua trok er nog behoorlijk aan dat gaf mij motivatie. Halverwege deze ronde merkte ik dat Egua een beetje moe begon te worden en besloot om het tempo iets terug te nemen. Het keuren verliep super, na de verplichte recheck mochten we de vierde en laatste ronde in. Met weggaan had Egua een beetje motivatiegebrek. Ik had besloten om deze ronde rustig aan te doen en lekker te gaan draven. De laatste 10 km merkte ik dat Egua er weer een beetje zin in had en zijn we rustig aan gaan galopperen. Voor het laatste groompunt even op straat gaan draven, Egua voelde goed aan. Bij het groompunt zei opa dat alles er goed uit zag, ik dacht dit kan bijna niet meer mis gaan. Vol goede moed reden we de laatste paar kilometer.

desiree-3-172x172
desiree-2-172x172
desiree-4-510x765
desiree-8-172x172

Na binnenkomst hebben we Egua gewassen en even later zijn we haar na gaan keuren. De hartslag was goed, ik kreeg hoop en dacht yes wat kan er nu nog mis gaan. Ritse draafde weg en ik dacht .... zie ik dat nou goed...? De dierenartsen bleven stil en gingen in overleg. De moed zakte in mijn schoenen en dacht nee dit meen je niet... Maar het was toch echt zo afgekeurd op de nakeuring.

Ik wil Ruthi Damman & Ritse Dortmond heel erg bedanken voor het vertrouwen, opa (Olav Larsen), Famke & Amira voor het groomen. Zonder jullie had ik niet zo erg kunnen genieten van deze ervaring.
En niet te vergeten mama (Vicky Larsen) voor het maken van de lekkere cake, Rene van WissenFemke HoekstraJeanette de Waard en Henk voor het aanmoedigen.

Foto's: Murielle Mulder FotografiePhotoHanke, eigen collectie.

Scroll naar boven