Met Nel Stoorvogel-Kuipers is, na Lily de Rooy-Maartense, wederom een lid van het oprichtingsbestuur van onze endurancevereniging overleden. Samen met Marjolijn de Rooy en haar moeder Lily, Anneke van Doornik en Gerard Hoogland zette Nel in 1990 de moedige stap uit de gelederen van de NRSV om de lange afstandssport in Nederland een eigen plek te geven. Binnen de echt op recreatieve ritten gerichte NRSV liepen de fanatiekste afstandssporters tegen grenzen op en die wilden ze in een specifiek op het in vlot tempo rijden van lange afstanden gerichte club gaan verleggen. Nel werd penningmeester van de Dutch Endurance Riders en bij het presenteren van de begroting na het eerste jaar benadrukte ze dat het eigenlijk allemaal wel wat ‘nattevingerwerk’ was omdat er nog zoveel wielen moesten worden uitgevonden. Soms viel het mee, soms viel het tegen…Samen met Anneke organiseerde ze diverse ritten, met startlocaties in Maartensdijk en Hollandsche Rading. Zelf reed ze vanzelfsprekend ook wedstrijden; zo kwam ze diverse keren aan de start van wat toen de meest prestigieuze Nederlandse wedstrijd was, de ‘Lange Afstandstocht’ over 100 km in Uddel, op het Federatiecentrum. Ze had een mooie warmbloedmerrie die Sandserblazer heette. Ze was echt verknocht aan die vosmerrie, zou er nooit het uiterste van vragen. Ik herinner me een wedstrijd in Exloo, waar we samen kwamen te rijden en waar Anneke als groom van Nel fungeerde. We gingen bij een groompunt al ver van te voren in stap richting Anneke, die dat tijdverspilling vond: ‘je blijft maar mooi draven, in een sukkeldrafje rust je paard ook uit’. Ook al had Nel na het wegvallen van Sandser nog wel een opvolger en reed ze daar ook wel wat wedstrijden mee, het zou nooit meer worden zoals het was geweest met Sandser. Dat er een prachtige foto van Sandserblazer samen met Nel op de rouwkaart staat voelt dan ook heel toepasselijk!
Ineke Westers
