Zaterdag 12 juli kwamen Jorrit Koopmans (17), Liselore van Zetten (18) en Marijke Visser (21) voor Nederland aan de start op het EK endurance. Het Europees Kampioenschap voor junioren en young riders werd verreden in het Italiaanse Verona. Het leek een gemakkelijke wedstrijd door het vlakke terrein en er werden hoge snelheden gereden. Toch waren de omstandigheden verraderlijk. De ondergrond was hard en het weer was warm en benauwd. Dat maakte het zwaar voor de paarden.
Liselore en Jorrit hebben zich na een vol wedstrijd seizoen weten te kwalificeren voor het EK. Tijdens de CEI in Ermelo werd de laatste kwalificatiewedstrijd verreden. Maud Gerding wist zich hier helaas niet te plaatsen. Maar met drie ruiters kon er voor Nederland toch een team worden gevormd. Liselore en Jorrit hebben zich vervolgens even terug getrokken om zich volledig op hun eindexamen te storten. Veel leren en weinig slaap maar allebei geslaagd! Dit betekende dat ze zich nu helemaal konden gaan richten op de intensieve training voor het EK. Vanaf eind mei zijn de paarden samen in de Belgische Ardennen getraind. Een pittige tijd voor de jonge ruiters, want naast de training moest er ook nog gewoon gewerkt worden.
Het EK
Zondag 6 juli zijn de paarden gezamenlijk naar Verona vertrokken. Ze waren klaar voor de rit van 124 km. Op een mooie locatie vlakbij het hoofdterrein stonden de paarden in frisse stallen met paddocks waar ze konden herstellen van de reis. Vanaf dinsdag was het hele Nederlandse team compleet en konden de laatste voorbereidingen worden getroffen.
Jorrit:’’ In de dagen voor de wedstrijd hebben we allerlei voorbereidingen gedaan, van koelwater inkopen tot teambesprekingen in het lokale restaurant waar we inmiddels vaste gasten waren. Op zaterdag was het vroeg dag!’’
Zaterdag ochtend om 5.30uur was de start. De Nederlanders waren en klaar voor, de paarden waren fit. De weersvoorspelling was extreem warm, de koelflessen lagen klaar in het ijs. Als het startschot valt vertrekt de quad met zonsopgang het landschap in, gevolgd door 60 Europese combinaties. Het Europees kampioenschap 2014 was begonnen!
Jorrit: ‘’De start was een hele mooie ervaring, veel verschillende paarden die er allemaal klaar voor zijn en niet kunnen wachten om te vertrekken! We zijn redelijk vooraan gestart en hebben de tweede kopgroep gevormd.
Ik heb met Noniusz twee hele fijne rondes gereden maar helaas is Noniusz in de tweede vetgate afgekeurd wegens een kreupelheid. Het was natuurlijk erg jammer dat we zo vroeg in de wedstrijd al moesten stoppen. Maar alles bij elkaar was het een hele mooie ervaring om mee gemaakt te hebben!’’
Liselore: ‘’Ik vond het een super leuke ervaring om mee te mogen doen aan het EK. Helaas is het niet zo gelopen als de bedoeling was. Het was voor Cheeboy te warm, en die warmte kon hij niet kwijt. Daarom hebben we de beslissing moeten nemen om op 105 km te stoppen. Toch heb ik veel mogen zien en meemaken en hopelijk krijg ik volgend jaar nog een kans... Ik heb er in elk geval van genoten!’’
Voor Marijke Visser was dit het laatste kampioenschap bij de jeugd. Bij haar liepen de voorbereiding anders dan gepland. De plannen voor het EK in Italië waren groot, maar na het vertrek van Eomer werd dat anders.
Marijke: ‘’Akis de Presle kwam in April hier op stal. Akis droeg verschillende verhalen met zich mee, positief maar ook negatief. Een negenjarige schimmel ruin met karakter. Hij is lief, maar wel een beetje onvoorspelbaar. Zijn gedrag lijkt soms wat claustrofobisch en nerveus, maar ook werkwillig, enthousiast en zoekend naar iemand die hem vertrouwt.
De trainingen met Akis zijn leuk en het gevoel van wederzijds vertouwen begint te komen. De klik met Akis is er en ik verheug me steeds weer hem te zadelen. Een combinatie vormen met hem ging vanzelf en voor we het wisten, waren we sterk genoeg om een startplaats op het EK te hebben.
De reis naar Italië was heel mooi. Door de Alpen en de Italiaanse heuvels kwam het vakantie gevoel naar boven. Hoe dichter we bij Verona kwamen, hoe simpeler de omgeving werd. Aangekomen op de plaats van bestemming hadden we de prachtige heuvels achter ons en keken we uit op een plat landschap vol met boomgaarden en het kanaal.
Mijn wedstrijd
De start is om half 6. Het is al behoorlijk warm als we vertrekken. Akis is sterk, maar galoppeert heel mooi. We rijden als team en dat gaat goed. We galopperen over de eindeloos lijkende fietspaden, die iets hoger liggen als de rest van het landschap. We hebben uitzicht over de boomgaarden en het kanaal. Aan de andere kant zien we de linten van de terugweg hangen. Het parcours is eenvoudig, de bodem is hard of gras. Enkel de kleine dijkjes laten je de galop doen onderbreken.
De vet-gates komen we steeds goed door. Akis is een beetje het type bulldozer, maar met zijn tweeën elk aan een kant in de vetgate, hebben wij hem mooi onder controle. Het vertrekken naar de nieuwe rondes doet hij steeds dansend, en dat is iets wat ik heerlijk vind.
Alles gaat in galop, je kan niets anders. We rijden vrij constant en we nemen geen snelheidsrisico’s. Als we het laatste rondje in gaan, gaat Akis weg zoals hij steeds weggaat. Alleen geeft hij nu aan dat hij nog graag wil galopperen, maar dat hij niet wil strijden. Als we ingehaald worden vraag ik hem één keer of hij het zeker weet, maar zijn grens is duidelijk. We gaan gewoon samen in galop naar de finish.
Akis heeft het goed gedaan, ik ben trots op hem. We hadden een super team en ik ben heel blij dat iedereen er weer bij was. Eomer heb ik enorm gemist. Onbewust heb ik Eomer in Akis naar boven willen halen. Maar Akis is Eomer niet, van Eomer is er maar één. Professioneel opstellen is soms moeilijk en dat zorgt weleens voor slecht zicht. Ik ben heel dankbaar voor de kans die mij gegeven is om Akis te kunnen rijden. Het terug lezen van alle succes wensen en felicitatie zijn super leuk. De vooroordelen en de veronderstellingen zijn jammer…’’
De gouden medaille werd veroverd door de Spaanse ruiter Carrera Gil Berenguer met een gemiddelde snelheid van 21,27 km/h. Dit jaar overheerste Spanje op het podium. Paula Muntala Sancez behaalde brons. Ook het teamgoud was voor Spanje. De Franse amazone Nina Lisserraque behaalde individueel zilver. Frankrijk stond jarenlang met het team op het podium, maar dit jaar niet. Ze lagen tot de laatste lus op de tweede plaats, maar op de finish werd het paard van hun derde teamruiter afgekeurd. Het teamzilver was voor het solide rijdende België en teambrons ging naar het gastland Italië.