Gezamenlijke galoptrainingen op de baan, heuveltrainingen in de Ardennen & klimmen in bomen als ’teambuilding’ (leuk voor iemand met hoogtevrees haha). De afgelopen weken waren we bijna ieder weekend samen met het team (Ijjou Mohammed, Nanke Kramer, Anne Marijn Kok, Puck van der Lugt en ik) onder begeleiding van Jarmila Lakeman om ons voor te bereiden op het EK Endurance voor junioren & young riders in Pisa, Italië.
Op donderdag 19 juli vertrokken we met Kabila en Sjabeka richting onze eerste tussenstop in Duitsland op weg naar Pisa. Ik wist nog niet zeker met wie ik het kampioenschap zou gaan starten en met wie ik de dag daarna zou gaan starten. Kiezen tussen twee hele leuke pony’s is lastig haha. Vrijdag 20 juli kwamen we aan in Pisa. De Nederlandse paarden stonden zo’n 3 km van het 
wedstrijdterrein af op een renstal. Dit in verband met de warme stallen op het wedstrijdterrein. De dagen voorafgaand aan de wedstrijden vlogen voorbij. Gezellig zwemmen met het team op de camping en uit eten gaan met je groomteam(s) hoort uiteraard ook bij teambuilding 
. De paarden werden steeds gecontroleerd door het begeleidingsteam dat bestond uit bondscoach Jarmila Lakeman, trainer Emile Docquier, dierenarts Waling Haytema, fysio Bruno van Cauter en hoefsmid Onno Grund. Uiteindelijk hebben we in overleg besloten om met Kabila het EK te starten en Sjabeka een dag later te starten.
Na een openingsceremonie, waarvoor we allemaal misschien nog wel meer zenuwachtig waren dan voor de voorkeuring, was het dan eindelijk zo ver.
Donderdag 26 juli, de dag van de wedstrijd. Paarden netjes ingevlochten door Jarmila. Strategieën voor de start de avond ervoor nog een keer besproken. En daar vertrokken we dan, om 6 uur ’s ochtends.
Het is benauwd. Binnen de eerste kilometer rent er al een ruiter zonder paard. Geen Nederlander gelukkig. Om de haverklap komt een grote groep herten over het pad gesprongen. 200 meter voor me zie ik hoe een zwijn recht op een paard komt afrennen waarna het paard zich omdraait en ook mijn richting op komt. Kabila ziet het zwijn de bosjes ingaan en galoppeert er hard voorbij. Lekkere beestenbende hier in Pisa. De eerste ronde is snel voorbij. Kabila heeft een snelle aanbiedtijd en wordt goedgekeurd. In de vetgate krijg ik te horen dat Ijjou en Nanke helaas al afgekeurd zijn. Dit betekent dat we nog maar een team van 3 hebben, no pressure. Gelukkig gaat het met Anne-Marijn en Puck wel goed.
Tijdens Ronde 2 zijn de herten en zwijnen gelukkig minder actief. Kabila weet dat groompunt 3 vlak bij de vetgate is en wil liever niet de bocht omdraaien om verder te gaan (we zijn er toch?!) Het begint langzamerhand steeds warmer te worden. We rijden samen met een ruiter uit (volgens mij) Kroatië door naar de volgende vetgate. Ook hier wordt ze goedgekeurd. De hersteltijd wel iets langer dan de vorige vetgate door de toenemende warmte. In de rustperiode wordt Kabila gecontroleerd door het begeleidingsteam en komt Jarmila aanlopen met de voorlopige uitslagenlijst. Anne Marijn en Puck gaan ook nog steeds goed.
Ronde 3 wordt pittiger. Het is nu echt heet en wanneer de paarden stilstaan op de groompunten wijst hun ademhaling je op het feit dat ze het zwaar hebben. Deze ronde passen we onze snelheid aan aan het weer. We gaan iets langzamer en rijden samen op met Linda Johanssen, een zweedse ruiter. Kabila begint moeite te krijgen met de warmte. Ze moet tussendoor weer even op adem komen. We zorgen ervoor dat we zo veel mogelijk koud water over haar heen gooien op de groompunten. Ik word nu we dichter bij de volgende vetgate komen wel een beetje zenuwachtig. Zou ze metabool wel goed zijn?
Gelukkig wel. Ze maakt het spannend. Door het kleine stukje lopen en wachten in de zon vanaf de koelstraat naar de dierenartsen is haar hartslag alweer omhoog gegaan. Gespannen houden we de monitor in de gaten waarop haar hartslagwaardes weergegeven worden. Op het laatste moment zakt haar hartslag genoeg en komt ze goed door de vetcheck heen. Een kwartier voor vertrek is er een recheck, ook hier komt ze goed door. Voordraven doet ze nog net zo mooi als voor de wedstrijd en haar lijf voelt goed aan.
Slecht nieuws, Puck ligt eruit.. dit jaar geen team aan de finish voor NL.
Het laatste rondje. Linda ging iets voor ons weg en zei dat we elkaar onderweg wel weer zouden zien. Dat was ook zo. Samen gaan we verder de laatste lus in. De laatste ronde is vandaag langer dan de meeste laatste rondes van 120’ers. Vaak zijn ze rond de 20km, in Pisa is hij bijna 30. Best een groot verschil zo aan het einde van een warme dag haha. Het tempo was lager dan aan het begin van de wedstrijd maar we komen steeds dichter in de buurt van de finishlijn. Kabila voelt goed aan. Hoe gaan we finishen? Niet sprinten in ieder geval. Al zingend? Hmm.. zingen we ‘we are the champions’? Kennen we de tekst? -vals gezang volgt- umm nee. Hand in hand? Ja.
Daar gingen we dan. Hand in hand de finish tegemoet. Jarmila stond klaar met een vlaggetje maar ik had mijn handen vol -sorry Jarmila haha 
– Blijft toch wel het leukste moment van de dag, de finish. Totdat je van je paard afspringt en richting die nakeuring moet lopen. Dan neemt de spanning weer toe want je bent er nog niet. Koelen, nog meer koelen, nog meer koelen.. keuren. Hartslag goed. Miranda draaft met Kabila weg en ik kan weer rustig ademhalen, ze loopt mooi.
Goedgekeurd!
Wauw, wat ben ik trots op kleine, maffe Kabila. We lopen weg bij de keuring en worden onderweg gefeliciteerd. Buiten de baan staan Ijjou, Anne Marijn (die al eerder gefinisht en goedgekeurd was!), Nanke en Daphne klaar met emmers water om die vervolgens over me heen te gooien. Het feit dat ze nog zijn gebleven zegt genoeg. Superteam, dank jullie wel! 
Miranda en René Kayser, bedankt dat ik jullie pony weer mocht lenen en bedankt voor het groomen! Jeugdteam, begeleidingsteam, groomteam, ouders & oppas thuis. Bedankt allemaal voor jullie hulp en voor deze super gezellige week! Zonder jullie was dit niet gelukt. Ik heb weer genoten.
Liefs,
Imke
