22-12-2011
Voorbereidingen
Een jaar lang heb ik hier naar toe geleefd, wedstrijden gereden en veel trainingen. Op 2 oktober was het pas definitief dat ik gekwalificeerd was met Bas voor het kampioenschap.
De trainingen voor het WK gingen goed maar ik had elke keer zoiets: het is pas in december! Tot een week voor vertrek. De laatste trainingen waren gek, we reden dik ingepakt in de kou met het idee dat we na een paar dagen in het warme Abu Dhabi zouden zijn.
Maandag ochtend, 5 december, kwamen we eindelijk aan in Abu Dhabi. Het land waar het allemaal moest gaan gebeuren. De paarden zouden ´s avonds aan komen dus we hadden even tijd voor ons zelf. Er was veel vertraging dus de paarden kwamen pas dinsdag ochtend aan. Toen kwam het allemaal wel heel dichtbij.
De wedstrijd
De paarden kwamen allemaal vlekkeloos door de voorkeuring. Zaterdag ochtend om 06:30 de start, het leek allemaal rustig te gaan. Maar helaas werden wij gebruikt als ‘rem’ voor andere paarden waardoor de rust gelijk verdwenen was. We bleven gecontroleerd met elkaar galopperen, elkaar helpen en 2 aan 2 blijven.
Na 10 km was de rust terug en galoppeerden de paarden heel fijn. Om de kilometer kregen we water om te koelen. De eerste 33km vlogen voorbij!
Fenne lag eruit, Valesco had een wond aan zijn been. De tweede ronde gingen Marijke en ik als eerste weg, iets daar achter kwam Yara. Deze ronde ging over de Tora Bora. Wauw, wat is dat gaaf zeg. Het lijkt wel een achtbaan in de woestijn. We draafde rustig omhoog om daarna naar beneden te galopperen, Eomer en Bas hadden er echt plezier in en Marijke en ik ook!
De tijd vloog echt, voor we het wisten waren we al weer in de 2e vetgate. Bas vond het apparaat waar ze de hartslag mee meten eng waardoor zijn hartslag weer omhoog ging dus moesten we terug komen. Helaas, want hierdoor raakte ik een paar minuten achter op Yara en Marijke. Bas liep super de 3e ronde, sommige stukken waren heel mul zand maar hij liep er makkelijk door heen.
Ik kon een tijdje aan haken bij een ruiter van Chili. Het lukte niet meer om het gat tussen mij en Marijke en Yara dicht te rijden.
De omgeving is zo onwijs mooi, ook al is het alleen maar zand. Ik keek mijn ogen uit. De 4e ronde vertrok Bas weer fanatiek. Maar terwijl wij onze ronde in gingen, kwamen er ook al een paar terug. Heel demotiverend voor Bas, om andere paarden terug te zien galopperen. Maar hij bleef door gaan en het bleef genieten. Dan de laatste vetgate, spannend want dat bepaald of je tot de finish mag. En dat mocht!!
Om de laatste ronde in te gaan was gek, Yara en Fenne eruit en Marijke was al onderweg naar de finish. Het moest ons echt lukken nu. Het eerste stuk was bergaf, Bas ging als een speer, zo fanatiek met zijn oren erop opzoek naar paarden voor hem. Hij voelde zo goed. Er zat nog iemand van Australië voor ons, die konden we inhalen. Het Australische paard was aan het stappen, jammer want Bas snapte niet helemaal waarom hij door moest.
Later nog een paard in zicht, die we ook in konden halen, maar die stapte ook.. Bas begreep er niks van en vond dat een drafje genoeg was. Dus draafde we rustig door. Hij voelde nog steeds zo goed aan maar hij wilde niet meer moeite doen dan nodig. Toen het paard wat we net ingehaald hadden in volle galop aan kwam hadden we niks nodig om over na te denken. Bas was nog fit dus gingen we er achter aan.
Het was voor beide paarden te ver om door te gaan tot de finish dus hebben we nog een stuk gedraafd. Toen we op de renbaan kwamen zetten de ander een eindsprint in, Bas vloog er achter aan maar vond het andere paard niet meer interessant genoeg om door te gaan dus draafde we tot de finish echt in zicht was. Jarmila kwam met de Nederlandse vlag aan rennen, zijn oren gingen erop en daar gingen we dan over de finish!
Dan de laatste keuring, wat is dat spannend. We hebben wat langer gewacht met aanbieden om zeker te weten dat hij goed was. Toen de dierenartsen hem bekeken hadden kwam de jury: I’m so sorry. Ik schrok maar had Bas zelf zien draven? Er was niks aan de hand, hij draafde goed? Gelukkig een flauw grapje. We waren goedgekeurd!!! 27e op het WK!!
Op naar volgend jaar
Naast alle blijheid ook teleurstelling.. We hadden maar twee paarden aan de finish, niet genoeg om in het teamklassement te komen. Ondanks dat heb ik veel ervaring opgedaan voor het EK 2012 in Mont Le Soie. Wat ik en Marijke hier hebben geleerd kunnen wij zeker gebruiken volgend jaar.
Nu ik thuis de foto’s en filmpjes terug kijk besef ik pas dat we dit echt gedaan hebben. Ik kan nog zoveel meer vertellen over de hele week, de wedstrijd, Bas en alle andere indrukken. Het is een wedstrijd om nooit meer te vergeten!
Het hele team, grooms en de rest van de begeleiders onwijs bedankt!