Het weekend voor het kampioenschap, de stallen waren al opgezet, de vlaggen van alle landen hingen langs de piste. Marijke en ik stapte met de paarden rond het terrein om te kijken of er al mensen aan kwamen. Een gek idee, dat andere landen onderweg zijn of al aan kwamen op het terrein en wij daar rond reden op paden die we al goed kenden.
Vrijdag voor de voorkeuring hebben wij de paarden naar het wedstrijd terrein gebracht. De voorkeuring ging vlekkeloos en het ging dus echt beginnen, Zaterdag 8 september om 07:00 de start.
Ik vond het spannend, je weet nooit hoe de start gaat met zoveel paarden. Marijke en ik gingen samen rustig van start. Het eerste stuk bleef de hele groep achter elkaar rijden, over de slechte stukken nam iedereen hun paard terug en toen we eenmaal op de goede paden kwamen ging de snelheid omhoog en begonnen we met inhalen.
De groep was groot maar het ging heel goed. Vooraf dacht ik, 40 km, het is een lange ronde, het vloog voorbij. Voor we het wisten kwamen we met een grote groep de eerste vetgate binnen.
De tweede ronde hebben Marijke en ik samen kunnen rijden. Na een paar kilometer zaten we weer bij de groep, er werd nog harder gereden dan in de eerste ronde, maar dat kon ook want het terrein was mooi. Nubie wilde hard en ze bleef lopen en lopen maar gecontroleerd. Nubie en Eomer liepen fijn met elkaar.
De derde ronde hebben we besloten dat ik met Nubie rustiger zou rijden, Marijke en Eomer zouden met de groep mee gaan. Deze ronde heeft super mooie paden en het eerste stuk hebben Marijke en ik samen gereden. Bij de eerste helling die we omhoog gingen heb ik Nubie af laten zakken zodat we de groep kwijt raakten, vlak er achter maar genoeg om haar rustig te houden. Eomer en Marijke zagen we telkens voor ons, Marijke achter om kijkend of ik nog mee kwam of dat ik ze liet gaan.
Nubie kent het terrein zo goed, we wisten precies waar we welke bocht gingen maken en hoe we dat moesten doen.
De laatste ronde, we mochten gaan. Marijke die als 8e weg ging, kippenvel om te weten wat zij in zich hadden om er voor te gaan, ik wist dat Marijke dit zo aan zou
pakken dat ze in de kop kon komen. Wij mochten als 17e weg, Nubie had er zin in. Ik wist dat Nubie niet zou kunnen sprinten dus ging ik voor een mooie ronde, niemand er langs laten en kijken of we nog wat naar boven mochten klimmen in het klassement.
Er gingen nog ruiters langs ons waarvan de paarden harder konden galopperen, maar wij wisten wat er nog ging komen en lieten ze gaan om ze vervolgens op een mooier stuk in te halen. Een paar kilometer voor de finish riepen mijn grooms dat Marijke 4e werd, ik was zo blij, maar nu moesten wij nog goed aan de finish
komen. De laatste zeven kilometer zag ik nog drie paarden voor mij, volgens Nubie kon ze die nog in halen. Met haar oren naar voor versnelde ze haar galop en haalde we ze in. Nubie was zo vrolijk. De laatste klim omhoog, ik wachtte af wat de andere zouden doen. We gingen rustig omhoog en twee paarden haakte af, er was geen druk om nog vooruit te rijden want dat gat was te groot. Het laatste stuk in galop naar beneden, een Engelse ruiter vlak achter ons, tot de laatste bocht richting de finish. Het paard van de Engelse kon goed versnellen en haalde ons voor de finish nog in. Maar ik was blij, Nubie had de laatste ronde zo mooi gelopen en we hebben zo genoten onderweg. De eerste twee rondes met de groep mee, derde ronde rustiger zodat we de laatste ronde nog een mooie snelheid konden rijden en dat is ons gelukt!
De laatste keuring, stiekem wist ik dat het niet meer mis kon gaan, maar er kan
altijd wat onverwachts zijn Kristel draafde Nubie voor, de eerste stappen zag ik het al, wat een super paard! De laatste dingen werden nagekeken en de groene kaart kwam omhoog, zo blij!
Nubie heeft zich echt van haar beste kant laten zien, voor de wedstrijd vond ik haar al onwijs leuk, maar na deze 120 kilometer, kreeg ik kippenvel als ik naar haar keek, wat een geweldig paard. Een beter reserve paard als Nubie had ik niet kunnen hebben!
Nadat Marijke en ik goedgekeurd waren was de spanning eraf en was er ruimte voor heel veel blijheid! 4e worden met enkele seconden achter de Europees Kampioen, zo dichtbij een medaille. Maar voor mij zijn Marijke en Eomer de kampioen van de wedstrijd!
Super dankbaar dat Kristel en Emile mij de kans hebben gegeven om dit met Nubie te mogen rijden. Alle Nederlanders en Belgische grooms en supporters, het was een geweldige dag. We waren maar met twee paarden, maar er waren mensen voor tien. Super bedankt daar voor.
